Marcel Wijnstekers 17-06-22, Algemeen Dagblad, foto: Randy van Gameren

,,Mijn coming-out begon 60 jaar geleden met een teleurstelling. Ik werd verliefd op mijn collega. Helaas viel hij niet op mannen en is hij uiteindelijk naar een andere afdeling gegaan.

Mijn ouders wisten het al wel, maar mijn christelijke chef niet. Toen ik het hem vertelde, accepteerde hij het meteen. Ook de wijkpredikant heeft mij ontzettend gesteund. Als mensen waarvan je het niet verwacht je begrijpen, dan ben je al een heel eind in je zelfacceptatie.

Twaalf jaar geleden was ik betrokken bij de oprichting van de Roze Salon. Al die tijd delen we wekelijks lief en leed. We praten over de mooie momenten: nieuwe liefdes, feestjes, relatieperikelen, maar ook de akelige dingen, zoals homohaat. Ik heb in het verleden geregeld gedemonstreerd, bijvoorbeeld voor een horecazaak waar homo’s werden belaagd.

Ik ben een strijdvaardig mens. Niet voor niets geef ik nog steeds voorlichting aan middelbare scholieren. Die jongeren zijn ruimdenkender dan volwassenen en stellen ook vragen: hoe dat gaat; twee mannen in bed. Voor mij is geen vraag te gek. Die beantwoord ik gewoon.

We zijn vandaag de dag verder dan begin jaren 60, toen ik uit de kast kwam. Homoseksualiteit was in die periode echt nog taboe. Toch heb ik mij nooit anders voor hoeven doen. Alleen is het jammer dat ik nooit tegen de liefde van mijn leven ben aangelopen.”